İstanbul'da ne yaptım?

Yedi buçuk aydır İstanbul'un en nezih bölgelerinden birinde yaşıyorum, emekli maaşımın iki bin lira üstünde kira ödüyorum, yiyecek vesair masrafı da siz tahmin edin, buna rağmen portföyüm hızla büyüyor. Niye? Beni avere eden asalaklardan kurtuldum, yapayalnız kaldım, çok mutlu oldum, zihnim açıldı, borsa performansım kanatlandı. Eskiden ona buna whatsapp'ta yanıt veriyordum, kitap tanıtımı için yayıncıların isteğiyle sosyal medyada zirzopluk yapıyordum. Hepsinin canı cehenneme! Ben filozofum, bu coğrafyanın yetiştirdiği en iyi yazarım ve dahi mizahçıyım, yaratıcı kişiliğimin tek ilacı yalnızlık, lümpenden izole bir yaşam beynimi parlatıyor. İnanın, maaşımın iki üç misli harcama yaptığım halde oluk oluk para kazanıyorum. Yanlış bir kanaat edinmeyesiniz diye bir konuya açıklık kazandırayım: BİST tl bazında uçuyor, sürekli rekor kırıyor, ancak bunu endekste ağırlığı yüksek olan üç beş hisseyle yapıyor ki onların da bir kısmı reel olarak (enflasyon bazında) kaybettiriyor. Hisselerin en az yüzde sekseni şubat fiyatının altındadır, daha da fazlası 2023 temmuz fiyatının altındadır. Demem o ki herkesin kaybettiği bir zaman diliminde ben uçtum, sebeplerini yukarıda açıkladım. Coni'nin iki gözüne katarakt inmişti, vefatını takiben nasılsa hicret edeceğim diye yumuşadım, avamla kontak kurdum, bir daha asla! Not alın, ıssız ada benzeri inziva yaşamı sürersem beni kimse tutamaz, borsa beş, dört, üç bine gerilese bile darphaneye dönerim.