Ev arıyorum

Corona yüzünden Sırbistan'a uçuşum iptal edildi, ev sahibi yeni kiracı bulmuştu, dımdızlak ortada kaldım. Bereket komutanımın ablası Almanya'da imiş, eşyalı evi boşmuş, ayıla bayıla yerleştim, gayet mutlu oldum, fakat yurt dışı uçuşlar açıldı, ev sahibi ağustosun ikinci haftasında Türkiye'ye gelecekmiş. Abu, paçam tutuştu, iki hafta kaldı, bir haftası Kurban Bayramı, yaz sezonunda kıyı şerifinde kümes bile bulamam. Yeniden ev arıyorum, Türkiye'nin her yeri olabilir, bir yıllık kontrat yaparım, 1 artı 1, eşyalı daire tutarım. Evliya Çelebi'ye döndüm. Bahtıma ne çıkarsa!

Sosyal medyada yazamıyorum

Kamu bankalarının sermaye artırımı ciğerlerimi kebap etti, mevzuyu kamuoyuna aktarayım diye yedek twitter hesabımı açtım, dört, beş gün sonra kaçtım. Birincisi sosyal medyada fikir açıklamak çok tehlikeli oldu, yayımlanmış kitaplarıma bakıyorum, yaşadığıma şükrediyorum. İkincisi o kadar önemli paylaşımlarıma rağmen 55 takipçi buldum. Çüş! Sanki başçavuşun eşeği osuruyor. Benim yazdıklarımı bir çuval para harcasanız bulamazsınız. Yuh! Gafile kelam, nafile kelam dedim, sırra kadem bastım. Canımı yolda bulmadım. Bu arada bugünden itibaren ev aramaya başladım, komutanımın Alamanistan'daki ablası ağustosun ikinci haftasında gelecekmiş. Ankara'yı 25 Mart 2020 akşamı 22.30 otobüsüyle terk ettim, neredeyse 4 ay geçti, kira kontratı yaptıktan sonra ikametgâhımı da değiştirttirebilirim. Aman bre deryalar!