Borsacıyı öpüyorlar

U100 endeksin son bir yıllık grafiğine bakın, yükseliş ve tl bazında rekorlar görülüyor, dışarıdan bakan ekonomide işler tıkırında, borsacı darphaneye döndü zannediyor, halbuki hepsi sermayeyi kediye yükledi. Şeyliğe endeks mühendisliği diyorlar, on civarında endekste ağırlığı yüksek hisseyi yukarı çekiyorlar, kalanın ezici çoğunluğuna basıyorlar. Endeksi sürükleyen hisselerden bankalar, bimas hariç ötekilerin getirisi enflasyonun altında kalıyor, hem de TÜİK'in uyduruk oranını diyorum, gerçek enflasyonu dikkate alırsak bankalarla bimas performansı eh işte dedirtir. İşin üzücü yanı şu ortamda bile halka arz yağmuru sürüyor. Kim, nasıl, neden izin veriyor? Anlamak mümkün değil, piyasadan para çekiliyor, ileride korkunçlarötesi çakılışların olabileceği düşünülmüyor ya da öyle olması amaçlanıyor, başka ihtimal varsa açıklayın, öğreneyim. Bana göre hava hoş, yazmamı engelliyorlar, mecburen borsayı izleyeceğim, spekülatörleri bir bir sağacağım. Borsaya krizden krize giriyordum, 1998 kasımında emekli oluşumdan 2018 aralık ortasında yeniden girişime kadar toplam 14 sene filan (2008 global krizinde de girdim, ara verdiğim süre toplamını yazdım,) borsayla bağı koparmıştım, 2018 sonrasında lümpenle dahi kontak kurdum, it kopuğa, eşe dosta tüyo verdim, hepsi beni avere etti, onlarla diyalog kurmasaydım korkunç hareketler yapardım, yani borsaya ara verişim aslında 18 seneyi buluyor. Maddiyata önem vermiyorum, hedeflerime kitlendim, hiciv romanları, denemeler ve ekonomi ve felsefe karışımı ideolojimi kaleme alacağım, ne ki engelleniyorum. Neyse, olmuşla ölmüşün çaresi olmaz, ileriye bakacağım, önüme çıkanı ezeceğim; aslında edebi şaheserler yaratmak isterdim, mecburen para tomarlarını yığacağım, mal varlığımı artıracağım. Yalnız kafiristana hicret şansı çıkarsa affetmem, şu coğrafyada bir saniye durmam, anında topuklarım, bir daha dönmem. Siz akıldan piyade olduğunuz için dıbırağaların dıbırlıklarını idrak edemiyorsunuz, kitaplarımda anlatıyorum, okumuyorsunuz, daha beterini hak ediyorsunuz. Size acıyorsam tekerlek olayım, cümlenizi don gömlek soysalar, kabak gibi oysalar, yine akıllanmazsınız. Buraya yazdım ki seneler sonra okunsun, aramızdaki fark görülsün. Yazmayı, tweet atmayı, konuşmayı, eleştiriyi, toplantı ve miting yapmayı, internette özgürce sörf yapmayı, ... her şeyi yasakladılar, halkı korkuya boğdular. Başıma bir iş gelse siyasi iltica için her girişimde bulunurum, yaka silktim, fakat şu ülkeden kurtulamadım, gelgelelim çok mutluyum, bunun sebebini açıklayayım: Mutluluk insanın içindeki dehaya bağlıdır, yoksa mutsuzluğa mahkum olursunuz, Arthur Schopenhauer abimizin Yaşam Bilgeliğinden Aforizmalar kitabı konuyu dip bucak anlatıyor, kendimi o eser sayesinde tanıdım.