Şehit kurmay binbaşı Ufuk Bülent Yavuz ile halef seleftik, Diyarbakır'da görevimi ondan devraldım, iki aydan uzun süre birlikte çalıştık. Benden üç devre ilerideydi, komutanım üstün zekalıydı, leb demeden leblebiyi anlıyordu, zamparaların padişahıydı. TSK'da onun kadar samimi olduğum, sevdiğim, sevildiğim biri var mıdır? Sanmıyorum. Gerçi teşkilatta lanetlendiğim, kızıl gomonis diye takdim edildiğim son aylarımda irtibatımız kopmuştu, o da kurmaydı, haklı olarak benden uzak durdu, kariyerini korudu. Komutanım kurmay binbaşıyken helikopter kazasında şehit oldu, o esnada Tunceli'de görevliydi. Fotoğrafın çekildiği akşam Diyarbakır'dan Ankara'ya gelmiştim, o da mesai arkadaşlarını, hatta komutanını filan topladı, beni Kızılay-Sakarya'nın en nezih yerlerinden birinde ağırladı, gecenin ilerleyen saatlerinde ekip dağıldı, en sonunda bu topluluk kaldı. Komutanıma devre arkadaşları Hacı Baba diyorlardı. Şansa bakın, Hacı Baba'nın Maceraları (James Mourier) isimli roman benim baş ucu kitabım oldu. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder