Askerken fırsatım olmuyordu, fakat emekli olup da sabit bir mekânda yaşamaya başladığımda kuşlara, sokak hayvanlarına yiyecek vermeye başladım, rutin bir alışkanlığa dönüştü, hiç aksatmıyorum. Çevreden sataşmalar olmasaydı işin boyutunu büyütebilirdim, olsun, karınca kararınca yardım ediyorum. Cin mısır, aşurelik buğday, ekmek, Coni'nin artıkları, tavuğun sosis, salam, döner vs versiyonları, ciğer gibi şeyler ikram ediyorum. Ne yalan söyleyeyim! Sağlık ve mutluluktan önemli ne var? Karnım doysun, kitaplar önüme yığılsın, bir de yazayım ve spor yapayım, başka hiçbir şey istemem, hücrede bile mutlu olurum. E, parayı nereye götüreceğim? Bu gezegen sadece bizim mi? Bence tüm canlıların ortak kullanımına sunulmalı, hayvan, bitki ayırmıyorum, hepsini bizle eşit haklara sahip sayıyorum. Sadede geleyim. Duyarlı olalım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder