Düşünün, lise birde en büyük idealimi yurt dışında yaşamak olarak belirledim, hısım akrabaya, manitalarıma açıkça söyledim (hiçbir kıza yalan konuşmadım, yiyişelim diye pembe balonlar vaat etmedim,), çok cazip evlilik tekliflerini reddettim, olağanüstü bir form tuttuğum dönemlerde, üsteğmen ve yüzbaşıyken büyükelçilikleri aşındırdım, maalesef burada kaldım. Sonradan vizesiz ülkeler hadisesi çıktı, fakat Coni vardı, kıyamadım, onu bekledim. Coni'm muhtemelen en uzun yaşayan kanarya rekorunu kırdı, derken 23 Şubat 2020'de vefat etti, hiç zaman yitirmedim, paldır küldür pasaport aldım, internet üzerinden uçak biletimi kaptım ve geriye sayıma başladım. Ne gariptir birdenbire küresel salgın başladı, Coronavirüs tehdidi ilk kez görülüyordu, Çin'den başlamıştı, yeryüzüne yayıldı, Dünya Sağlık Örgütü küresel salgın ilan etti, her devlet tedbir aldı, uçuşlar yasaklandı ve benim kırkyıllık hayalim şimdilik yattı. Mucize diye buna derim. Ömrüm boyunca beklediğim an geldi ama ayağıma pranga vuruldu. Daha kötüsü deminki mesajımda yazdığım üzere dımdızlak ortada kaldım, gidecek yerim yok, doğal gaz, elektrik ve su hatlarımı kapatırken tehlike çok, mekan ararken de ateşle oynayacağım. İnsanlık tarihinde görülmemiş şeyler yaşanıyor, işin garibi lise birden beri düşlediğim hicretin arifesinde oluyor. Bu tür bahtsızlıklar filmlerde bile olmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder