Kanaryanın normal yaşam süresi 7-9 yıl

Coni banyodan sonra kurulanıyor. 31 Mayıs 2018

Coni, 31 Mayıs 2018

Coni banyo yaptı, kurulanıyor. 31 Mayıs 2018

Antrenmanda böyle terliyorum, 29 Mayıs 2018

Antrenman bitimi, 29 Mayıs 2018

Coni banyo sonrasında maymunluk yapıyor, 11 Mayıs 2018

TBMM'nin önündeki 15 TEMMUZ DESTANI panosunda poz verdim, 6 Mayıs 2018

Minik oğlum, büyük aşkım Coni, 27 Nisan 2018

Minik oğlum, büyük aşkım Coni, 27 Nisan 2018

Coni haftalardır burada uyuyor, ihtiyarlık böyle bir şey, tünekte uzun süre duramıyor

Coni 14 yaşına girdi

Coni 15 Nisan 2005 şafağında doğdu,o batındaki beş yavrunun en çirkiniydi, ancak tavırları bambaşkaydı, elliden fazla kanaryam oldu, onun gibisini görmedim, hepsini elden çıkarttım, Coni'yi alıkoydum. Ne isabetli kararmış, bugün itibarıyla aynı çatı altında 13 tane 365 günü geride bıraktık. İyi ki varsın oğlum, bana ilham verdin, 7 kitabı birlikte yazdık.

Coni, 14 Nisan 2018

Coni, 14 Nisan 2018

Coni, 12 Nisan 2018

Coni, 12 Nisan 2018

Coni Banyo Yaptı, Kurulanıyor. 12 Nisan 2018

İflah olmaz bir sütkoliğim

Coni'nin Sarayı-2 Nisan 2018

Coni'nin Sarayı 2 Nisan 2018

Coni kulaklıktan müzik dinliyor, 1 Nisan 2018

Coni, 29 Mart 2018

Cuppurdak Coni 27 Mart 2018

Coni, 26 Mart 2018

Coni'den öpücük bombardımanı, 22 Mart 2018

Coni'nin sağ ayağı iyileşiyor, 22 Mart 2018

Coni, 21 Mart 2018

Coni, 21 Mart 2018

Coni, 17 Mart 2018, Ankara

Coni, 17 Mart 2018, Ankara

Coni, 17 Mart 2018, Ankara

Coni, 17 Mart 2018, Ankara

Coni iyileşmedi, tüm gün elimle besliyorum, 13 Mart 2018.

Coni samimiyetin bokunu çıkardı, benden hiç ayrılmıyor

Minik Kuşum, Büyük Dostum Coni, 9 Mart 2018, Ankara

Coni'nin Tedavisi

Bu akşam tam 11 tane 24 saat geçti, Coni'nin sağ ayağı düzelmedi, karnına çekiyor, tek bacak üstünde yaşıyor. İştahı iyi, ancak zıplama, uçuş sorunu yüzünden fazla yiyemiyor. Bu yüzden sabahları 3 saat kucağıma alıyorum, eşofmanımı kat kat kıvırıyorum, onu yerleştiriyorum, kitap okuyorum, belirli aralıklarla Antepfıstığı, elma, ekmek veriyorum. Akşamüzeri zaten bana geliyor, onu yormamak için kafesten alıyorum, sabahki ortama dönüyorum, fakat rahatsız olmasın diye lambayı yakmıyorum, kulaklıkla radyo dinliyorum. Coni uyuyunca onu yorganımın tepe noktasına yerleştiriyorum, bilgisayarı açıyorum, orada çalışıyorum. Uyku vaktine kadar Coni yatağımda yatıyor, hiç kıpırdamadığı için bacağı acımıyor, çünkü baskı olmuyor. Nasılsa ben günün ilk ışıklarıyla uyanıyorum, bu geceden itibaren Coni'yi geceleyin kafesine bırakmayacağım, yatağımın yanındaki karton kutunu üstündeki battaniyenin içinde uyutacağım. Spor salonuna gidişimle dönüşüm, duşu, alışverişi dahil bir saat sürüyor. Bu süre zarfında kafesine hapsediyorum, diğer 23 saat boyunca azami özen gösteriyorum, yeryüzünün en iyi baytarı oluyorum. Daha ne yapabilirim? Evladımı son nefesine kadar bekleyeceğim. Çok üzülüyorum ama matem için vaktim yok, ancak köpek, tavuk, keçi vs hayvan alış planıma şüpheyle bakıyorum, galiba bir daha pet almam, çünkü hayli duygusal yapım zihnimi sarsıyor, sokak kedisi, köpeği, kuşu, ... için dahi efkarlanıyorum. Mesela mahallemizin kedilerine hemen her gün tavuk köfte, salam filan veriyorum, hepsi yabani, fakat benle kanka oldular, benden başka herkesten kaçıyorlar, beni yüz metreden görüyorlar, önüme hopluyorlar, elbet mıncıklıyorum. Aramızda bağ oluştu, karakız hamile kalmış, nereye yavrulayacak, nasıl irtibat kuracağız? Hayvan işi bana göre değil, yıpranıyorum, konsantrasyonumu kaybediyorum.

Dilekçeme Cevap Geldi

Milli Savunma Bakanlığı'na 13 Aralık 2017 tarihinde dilekçe verdim, askeri sosyal tesislere giriş yasağıma itiraz ettim. Cevap MSB'den değil de genelkurmay başkanlığından geldi. Kelalaka! Ben muvazzaf subaylığımda bile sivil otoritenin üstünlüğünü savundum, şimdiyse emekli oldum, sivil aleme karıştım, üstelik kalem erbabıyım, fikir adamıyım, askeriyeyle bağım kalmadı. Hiçbir rütbeli benim amirim, üstüm, astım olamaz, aramızda emir komuta ilişkisi kurulamaz. Bu yanıt MSB'nin ayıbıdır, sivilleşilmediğinin ispatıdır. Ben zabitlerle muhatap olmak istedim mi? Öyle bir niyetim olsaydı, nizamiyeleri karıştırmazdım. Çok ayıp, AKP'yi kınıyorum. Neyse, sosyal hizmetler şube müdürü albayın imzasını taşıyan yanıta geleyim. Dilekçeniz incelenmiştir, denilmiş, askeri tesislerden istifade koşulları belirlidir, uymayanların girişi kurul kararıyla yasaklanabilir, diye vurgulanmış, 8 Aralık 2017'de TSK sosyal tesislerine girişiniz 3 yıl süreyle yasaklanmıştır, yazılmış. Niçin, hangi davranışıma isnaden yaptırım lüzumu hissedilmiş babından teferruata girilmemiş. Ben istedim, oldu, gonuşma lan, türü bir dayılanış denilebilir. Hukuki dayanaktan yoksun, zati hukuk olsa bana bakanlıktan yanıt verilirdi, askerle ne alakam var? Ben kimle kontak kurmuşum, kimle diyaloğa giriyorum? TSK bu hale geldiyse, düşmanca dışlanıyorsam, mensubu olmak istemiyorum, aidiyet bağı hissetmiyorum. O zaman askeri kimlik kartımı, beylik tabancamı ve mermilerimi iade edeyim, bir daha generalle, şunla bunla irtibatımız olmasın, kimse bana ceza vermesin. Bu iş mümkünse, dünyanın en mutlu insanı olurum. Yakamdan düşün, benden uzak durun, kendi ayarınızdaki kişilerle, dişilerle muhatap olun. E-devlet üzerinden cumhurbaşkanına da 1 Ocak 2018'de yazdım, henüz yanıt alamadım. Şimdi anlaşılıyor, beni yanaşıkdüzen eğitiminde sanıyor. Gerçi bu ceza hayatımın en mutlu günlerini yaşamama vesile oldu, çünkü evimin 150 metre ötesinde huri kaynayan salona kaydoldum, kendi yemeğimi hazırlıyorum, bu sayede gece gündüz İngilizce okuyorum, korkunç bir tempoya ulaştım, dağarcığım hızla ilerliyor, fakat akıbete değil niyete bakarım. Bir kere ben adama hakaret etmedim, sövmedim, tam tersine 15 temmuz gecesindeki telefon bağlantısı dolayısıyla methiye düzdüm, kendi kendine heyheylenmiş, twitter mesajımı bahane ederek bana saldırmış. Emekli albay yolluyor, tehdit ediyor, yine de hak arayamıyorum. Niye? Adalet var diye... Şu andan itibaren AKP ile bağımı kopartıyorum, desteğimi kesiyorum. Evet, inkar etmiyorum, 15 temmuza direnilmeseydi, bir gün bile yaşayamazdım, hayatımı Recep Tayyip Erdoğan ve destekçilerine borçluyum ama çorbaya sinek düştü, beni hedef bellediler. Yüzde bir trilyon haklı olduğum davada beni desteklemiyorlar, aksine köstekliyorlar. Peygamber değilim ki okkalı tokadın ardından öbür yanağımı da uzatayım? Türkiye'de ifade özgürlüğü yok, ne yazsam aleyhimde delil diye kullanılır, mecbur susacağım, ancak nokta koymuyorum, nokta nokta ile sonlandırıyorum, zira bu şarkı burada bitmeyecek, bakalım gelecekte kim ne besteleyecek?

Babacı Coni, acısına rağmen akşamları bana geliyor

Türk milyarder sayısında müthiş artış

Dolar milyarderleri listesi açıklanmış. Geçen yıl (2017) Türk dolar milyarderi 31'den 40'a fırlamış. O süreçte örtülü devalüasyon yapıldı, konsorsiyumdakiler kayrıldı diyorum, sesimi duyuracak platform bulamıyorum. Twitter'da kaç kere vurguladım, "dış güçlerin ekonomik saldırısı" safsatasına kanmayın dedim, elbet ayvayı yedim, hukuk dışı tehdit ve tacize maruz kaldım, vergilerimle ayakta kalan yuvamdan (orduevi ve TSK Spor Okulu,) kovuldum, başvurularım yanıtlanmadı. İşin esbabımucibesi şimdi anlaşılıyor mu? Öküz altında buzağı arıyorlar, çünkü akıllı, bilgili, dürüst, namuslu adamı tanıyorlar, daha doğrusu malum odaklardan talimat alıyorlar. Onlar kim, zeka parıltısını takdir etmek kim? Fırsatını bulsalar beni şişleyecekler, zaman ve zemin uygun olursa onu da yaparlar. Yazık, şu halka acıyorum, çok parlak beyinler var ama şu karambolde kayboluyorlar, asimile ediliyorlar. Hükümetin söylemlerine zerre inanmıyorum, çünkü benim otuz senelik felsefemi savunuyorlar, neredeyse yüzde yüz benle mutabık kalıyorlar, siyasetten ekonomiye, dış politikadan tarihe, ... bakışımız tıpatıp benziyor. İki yüzlü davranıyorlar, aksi olsaydı ben şu konjonktürün en makbul portrelerinden biri olurdum, halbuki hedef alındım, makul bir kanıt bulunamadığı için tehdit edildim. Derdimi Marko Paşa'ya mı anlatacağım? Hak, hukuk yok, uygulamalar keyfi, günlük yaşanılıyor, dünün yanlışları bugünün doğruları sayılıyor. İfademe mim koyun, toplumsal cinnet geçiriyoruz, memleket açık hava tımarhanesine döndü.

Coni'nin Kafesindekiler

Kapıdan itibaren saat yelkovanı istikametinde sıralıyorum: Alttaki iki yemlikte kanarya yemi var, üsttekileri yazıyorum: Beyaz kapta haşlanmış yumurta (akı ve sarısı), banyoluk, elma, sulukta taze su, rendelenmiş Antepfıstığı (En sevdiği yiyecek, tam önünde duruyor,),kanarya kumu, üç saatte bir tazelediğim ekmek, yem. Evladımın sağ ayağındaki problem sürüyor, umutla bekliyorum. Bazen kafesin altında dinlendiği için gazeteleri birkaç saatte bir değiştiriyorum. Aslında yuva astım, içine keçe kılı, pamuk doldurdum, yani kuşçunun verdiği zımbırtıya takviye yaptım, kuştüyü yatak hazırladım, ne yazık ki Coni yatmadı. Ballıkta bal vermiyorum, çünkü sakat bacağına dolanabilir, zaten sağ gözüne katarakt indiği için tek gözle idare ediyor, bir de ona çarpmasın, tökezlemesin. Çocukluğundan beri bir gün olsun sektirmediğim marulu da kestim, şu durumda onu engeller, faydasından çok zararı olur.